Descartes'ın Yaratıcı Anlayışı Hakkında

[İlteriş Yılmaz]

Descartes der ki: "Zihnimizde aşkın, her şeyin yaratıcısı, sonsuz bir töz olarak nitelediğimiz Tanrı'nın bir fikri vardır ve böyle bir varlık fikri bizim sonlu doğamızın eseri olamaz."
Descartes’a göre Tanrı fikri doğuştan gelmeydi. Bize doğarken katılmış bir fikir. "Tıpkı bir sanatçının eserine imzasını atması gibi." Zihnimizde bizden üstün bir varlığı, yaratıcıyı hiçbir yönlendirme olmadan düşünebiliyorsak bu ancak tanrı tarafından zihnimize yerleştirilmiş olabilir der.

Siz bu durumu nasıl yorumluyorsunuz? Zihnimizde bu fikrin bulunması, insanın anlam arayış sürecinde hep bir yaratıcının varlığı konusunu düşünmesi yaratıcının varlığını mı gösterir?

 

[Adem Helvacı]

Bir tanrı var ve biz de onun eserleriyiz şeklinde bakarsak konuya, ''sanatsal bakış açısı oldukça dar ve ileri düzeyde başarısız bir tanrıymış'' şeklinde yorumlarım ben.

Ne kadar arsuz, uğursuz, at hırsızı kılıklı tip varsa onları da o yarattığına göre..


Bu arada TÖZ ne demek ben bilmiyordum, google dan baktığım felsefi olarak tanımı şu şekildeymiş.

''evrenin varoluşunu açıklamaya çalışan felsefelerin ilk öğe olarak düşündükleri varlık, öz, değişen şeylerin özünde değişmeden kaldığı varsayılan idealist kavram.''

 

[Puzik]

Bir tanrı var ve biz de onun eserleriyiz şeklinde bakarsak konuya, ''sanatsal bakış açısı oldukça dar ve ileri düzeyde başarısız bir tanrıymış'' şeklinde yorumlarım ben.

Ne kadar arsuz, uğursuz, at hırsızı kılıklı tip varsa onları da o yarattığına göre..


Bu arada TÖZ ne demek ben bilmiyordum, google dan baktığım felsefi olarak tanımı şu şekildeymiş.

''evrenin varoluşunu açıklamaya çalışan felsefelerin ilk öğe olarak düşündükleri varlık, öz, değişen şeylerin özünde değişmeden kaldığı varsayılan idealist kavram.''

Katılıyorum.

Descartes işine bak aslanım, bizi dinden imandan çıkarma

 

[Adem Helvacı]

Katılıyorum.

Descartes işine bak aslanım, bizi dinden imandan çıkarma

Zaten kalmamış, içimizde olan iki gramı da hükumet yok etmiş ''Bunlar müslümansa ben dinsizim kardeşim'' demişim bari daha da ileri götürmesin bizi

Ben mantık insanıyım kardeşim. Bilim ile Din arasında şu cahil aklımla gözlemlediğim en temel konu şu.
Bilim bilmediğine ''Henüz öğrenemedik, bilmiyoruz, şimdilik bulamadık'' diyor
Din ise bilmediğine '' Allahın vardır bir bildiği'' demenin ötesine gitmiyor.

Şimdi İNSAN olarak hepimiz savaşlara karşıyız değil mi?
Ben dünyada savaş istemiyorum kardeşim bunda anlaşılmayacak bir şey yok.

Peki Kuranı kerim'de Bakara suresi 216 ne demiş bir bakalım.

Savaş, hoşunuza gitmediği halde üzerinize yazıldı (farz kılındı). Olur ki hoşunuza gitmeyen bir şey, sizin için hayırlıdır ve olur ki, sevdiğiniz şey de sizin için bir şerdir. Allah bilir de siz bilmezsiniz. Ey müminler, hoşunuza gitmediği halde, din düşmanları ile savaşmak üzerinize farz kılındı.

''Seni ben yarattım, savaş diyorsam savaşacaksın'' diyor. ''Sen bilmezsin, benim bir bildiğim vardır'' diyor yani.

Ben din düşmanı değilim, dinleri kabul etmiyorum sadece. siz kendi halinizde inandığınız değerlerle yaşayın, ben de kendi halimle inanmadığım şeklimle yaşayayım kime ne?

Şimdi şu satırları yazan ben, hizbullah nasrullah kısrallah ne varsa hepsine göre din düşmanıyım ve katlim vacip. Mürted diyorlardı sanırım o kadarını bilmiyorum.

Yani anlamadığını, senden olmayanı katlet gitsin kafası, ne işim olur bunlarla.

Hristiyalar için de Yahudiler için de Müslümanlar için de hep işin .okunu çıkaranlar yani aşırıcılar yüzünden oluyor aslında bu fikirsel ve fiziksel çatışmalar.

 

[İlteriş Yılmaz]

Bir tanrı var ve biz de onun eserleriyiz şeklinde bakarsak konuya, ''sanatsal bakış açısı oldukça dar ve ileri düzeyde başarısız bir tanrıymış'' şeklinde yorumlarım ben.

Ne kadar arsuz, uğursuz, at hırsızı kılıklı tip varsa onları da o yarattığına göre..


Bu arada TÖZ ne demek ben bilmiyordum, google dan baktığım felsefi olarak tanımı şu şekildeymiş.

''evrenin varoluşunu açıklamaya çalışan felsefelerin ilk öğe olarak düşündükleri varlık, öz, değişen şeylerin özünde değişmeden kaldığı varsayılan idealist kavram.''

Benim bakış açım o olmazdı çünkü iyinin değeri kötü ile mukayese ederek anlaşılıyor genelde. Her şey zıttı ile var oluyor. En basitinden bizim yaptığımız bu iş herkesin doğru şekilde yaptığı bir iş olsaydı bizim farkımız söz konusu olamazdı.

Karanlık olmasaydı ışığın değerini bilemezdik. Hasta olana kadar sağlığın kıymetini bilmiyoruz, birini kaybedene kadar varlığının kıymetini bilmiyoruz.

Dünya bizim ideamızda çok daha iyi bir yer olmalı, evet. Ama bu kadar iyinin içinde yaşamın anlamı ne olurdu? Her şeyin iyi gittiği bir ütopyada tercihlerin ne anlamı olurdu? Bizim iyiyi tercih etmemizin ne hükmü kalırdı?

 

[Adem Helvacı]

Benim bakış açım o olmazdı çünkü iyinin değeri kötü ile mukayese ederek anlaşılıyor genelde. Her şey zıttı ile var oluyor. En basitinden bizim yaptığımız bu iş herkesin doğru şekilde yaptığı bir iş olsaydı bizim farkımız söz konusu olamazdı.

Karanlık olmasaydı ışığın değerini bilemezdik. Hasta olana kadar sağlığın kıymetini bilmiyoruz, birini kaybedene kadar varlığının kıymetini bilmiyoruz.

Dünya bizim ideamızda çok daha iyi bir yer olmalı, evet. Ama bu kadar iyinin içinde yaşamın anlamı ne olurdu? Her şeyin iyi gittiği bir ütopyada tercihlerin ne anlamı olurdu? Bizim iyiyi tercih etmemizin ne hükmü kalırdı?

O zaman neden şaraplar akan ırmaklar ve 40 Huri verilecek cennet vaat ediliyor?

Cennet olduğuna göre kötülük de olmayacak, hep iyilikler, hep güzellikler, hep erkekler için 90/60/90 huriler, kadınlar için Arnold tarzı Nuriler.

Herkes gülüyor, herkes mutlu, savaşlar yok, Devleti dolandırıp halkın parasını çalan şeref yoksunu enerjiciler yok. Bu hali ile çok sıkıcı değil mi?

Hani savş olmadığı için Barışın kıymetini nasıl bileceğiz orada?
Hepsi 90/60/90 Huri ve Arnold tarzı Nuri olduğuna göre diğerlerinden farkını nasıl ayırt edeceğiz yani tekdüze değil mi o zaman cennet?
Neden herkes o tekdüzeliği yaşamak için çabalıyor ki bu durumda?

(Geyik yapıyorum sana muhalefet değil )

 

[Puzik]

Zaten kalmamış, içimizde olan iki gramı da hükumet yok etmiş ''Bunlar müslümansa ben dinsizim kardeşim'' demişim bari daha da ileri götürmesin bizi

Ben mantık insanıyım kardeşim. Bilim ile Din arasında şu cahil aklımla gözlemlediğim en temel konu şu.
Bilim bilmediğine ''Henüz öğrenemedik, bilmiyoruz, şimdilik bulamadık'' diyor
Din ise bilmediğine '' Allahın vardır bir bildiği'' demenin ötesine gitmiyor.

Şimdi İNSAN olarak hepimiz savaşlara karşıyız değil mi?
Ben dünyada savaş istemiyorum kardeşim bunda anlaşılmayacak bir şey yok.

Peki Kuranı kerim'de Bakara suresi 216 ne demiş bir bakalım.

Savaş, hoşunuza gitmediği halde üzerinize yazıldı (farz kılındı). Olur ki hoşunuza gitmeyen bir şey, sizin için hayırlıdır ve olur ki, sevdiğiniz şey de sizin için bir şerdir. Allah bilir de siz bilmezsiniz. Ey müminler, hoşunuza gitmediği halde, din düşmanları ile savaşmak üzerinize farz kılındı.

''Seni ben yarattım, savaş diyorsam savaşacaksın'' diyor. ''Sen bilmezsin, benim bir bildiğim vardır'' diyor yani.

Ben din düşmanı değilim, dinleri kabul etmiyorum sadece. siz kendi halinizde inandığınız değerlerle yaşayın, ben de kendi halimle inanmadığım şeklimle yaşayayım kime ne?

Şimdi şu satırları yazan ben, hizbullah nasrullah kısrallah ne varsa hepsine göre din düşmanıyım ve katlim vacip. Mürted diyorlardı sanırım o kadarını bilmiyorum.

Yani anlamadığını, senden olmayanı katlet gitsin kafası, ne işim olur bunlarla.

Hristiyalar için de Yahudiler için de Müslümanlar için de hep işin .okunu çıkaranlar yani aşırıcılar yüzünden oluyor aslında bu fikirsel ve fiziksel çatışmalar.

Hocam bana göre din düşmanı esas dinleri kendi çıkarı uğruna kullanıp ayaklar altına alıp milleti Allah ile kandıranlardır. Yani en büyük din düşmanı dincilerdir. Dinci ile dindar insanlar çok farklı ama maalesef günümüzde dindar insan göremiyorum, bende bu sebepten yazdığını açıklamalardaki gibi dinlerle ilgili kafamda bir sürü soru işareti var. Soruların cevapsız kaldığı yada aklımıza yatmadığı durumlar her zaman varlar ve var olacaklar, bize esas olan insan gibi yaşayıp kimin neye inandığını düşünmeden barış ve huzur içinde yaşamak.

 

[Adem Helvacı]

Hocam bana göre din düşmanı esas dinleri kendi çıkarı uğruna kullanıp ayaklar altına alıp milleti Allah ile kandıranlardır. Yani en büyük din düşmanı dincilerdir. Dinci ile dindar insanlar çok farklı ama maalesef günümüzde dindar insan göremiyorum, bende bu sebepten yazdığını açıklamalardaki gibi dinlerle ilgili kafamda bir sürü soru işareti var. Soruların cevapsız kaldığı yada aklımıza yatmadığı durumlar her zaman varlar ve var olacaklar, bize esas olan insan gibi yaşayıp kimin neye inandığını düşünmeden barış ve huzur içinde yaşamak.

Hah işte ben de bu nedenle din odaklı yaşamak yerine insan odaklı yaşamayı seçtim.
Hayatımdan din olgusunu çıkartıp merkezime insanı yerleştirdim.
Madem din de temel olarak iyi insan olmayı söylüyor, ben sadece iyi insan olmayı başarabileyim, din konusunu sonra düşünürüz demeyi uygun gördüm kendimce.

 

[İlteriş Yılmaz]

Zaten kalmamış, içimizde olan iki gramı da hükumet yok etmiş ''Bunlar müslümansa ben dinsizim kardeşim'' demişim bari daha da ileri götürmesin bizi

Ben mantık insanıyım kardeşim. Bilim ile Din arasında şu cahil aklımla gözlemlediğim en temel konu şu.
Bilim bilmediğine ''Henüz öğrenemedik, bilmiyoruz, şimdilik bulamadık'' diyor
Din ise bilmediğine '' Allahın vardır bir bildiği'' demenin ötesine gitmiyor.

Şimdi İNSAN olarak hepimiz savaşlara karşıyız değil mi?
Ben dünyada savaş istemiyorum kardeşim bunda anlaşılmayacak bir şey yok.

Peki Kuranı kerim'de Bakara suresi 216 ne demiş bir bakalım.

Savaş, hoşunuza gitmediği halde üzerinize yazıldı (farz kılındı). Olur ki hoşunuza gitmeyen bir şey, sizin için hayırlıdır ve olur ki, sevdiğiniz şey de sizin için bir şerdir. Allah bilir de siz bilmezsiniz. Ey müminler, hoşunuza gitmediği halde, din düşmanları ile savaşmak üzerinize farz kılındı.

''Seni ben yarattım, savaş diyorsam savaşacaksın'' diyor. ''Sen bilmezsin, benim bir bildiğim vardır'' diyor yani.

Ben din düşmanı değilim, dinleri kabul etmiyorum sadece. siz kendi halinizde inandığınız değerlerle yaşayın, ben de kendi halimle inanmadığım şeklimle yaşayayım kime ne?

Şimdi şu satırları yazan ben, hizbullah nasrullah kısrallah ne varsa hepsine göre din düşmanıyım ve katlim vacip. Mürted diyorlardı sanırım o kadarını bilmiyorum.

Yani anlamadığını, senden olmayanı katlet gitsin kafası, ne işim olur bunlarla.

Hristiyalar için de Yahudiler için de Müslümanlar için de hep işin .okunu çıkaranlar yani aşırıcılar yüzünden oluyor aslında bu fikirsel ve fiziksel çatışmalar.

O zaman neden şaraplar akan ırmaklar ve 40 Huri verilecek cennet vaat ediliyor?

Cennet olduğuna göre kötülük de olmayacak, hep iyilikler, hep güzellikler, hep erkekler için 90/60/90 huriler, kadınlar için Arnold tarzı Nuriler.

Herkes gülüyor, herkes mutlu, savaşlar yok, Devleti dolandırıp halkın parasını çalan şeref yoksunu enerjiciler yok. Bu hali ile çok sıkıcı değil mi?

Hani savş olmadığı için Barışın kıymetini nasıl bileceğiz orada?
Hepsi 90/60/90 Huri ve Arnold tarzı Nuri olduğuna göre diğerlerinden farkını nasıl ayırt edeceğiz yani tekdüze değil mi o zaman cennet?
Neden herkes o tekdüzeliği yaşamak için çabalıyor ki bu durumda?

(Geyik yapıyorum sana muhalefet değil )

Zaten buradaki temel çıkış noktası Descartes'ın bir yaratıcıyı sadece akılla bulup bulamayacağımız fikri. Aslında burada din söz konusu değil. O yüzden din kısımlarına hiç değinmiyorum ben. Biliyorsun ki benim de kendimce bir inancım var öyle detaylara girmeyi sevmem.

İnsanın bir inanma ihtiyacının manevi bir güçten destek alma amacı taşıdığını düşünürüm. Nasıl ki bir amaca, hedefe sahip olmayan insan bir süre sonra bu yaşamı anlamsız ve amaçsız bulur, intihar onun için kurtuluş olur; bir ideaya, bir yaratıcıya, bir duruma inanan ve ondan manevi güç alan insan da yolunda kalmaya devam edebilir, güçlükler karşısında daha dirayetli olabilir fikrini taşıyorum.

İnancıma en yakın gördüğüm, bildiğim ve tanıdığım dinin temel ve bana iyi gelen öğretilerini alır "kendimce" yaşarım. İnsanların bunu nasıl yorumladığı ya da nasıl yaşadığı benim gerçekten umurumda değil. Çünkü dünyada her fikirde, her inançta, her ideolojide açıklar, uç noktalar ve suistimaller söz konusu. Hangi biriyle meşgul olup hangi birini düzeltip hangi birini dert edinip de yolumuza devam edebileceğiz kısmına takılıyorum. Enerjimi bunlara harcamak istemiyorum da zaten.

Velhasıl temel konuya gelecek olursak Descartes'ın bu düşüncesini din bağlamından çıkarırsak: "Zihnimizde bu fikrin bulunması, insanın anlam arayış sürecinde hep bir yaratıcının varlığı konusunu düşünmesi yaratıcının varlığını mı gösterir?"

 

[Adem Helvacı]

Zaten buradaki temel çıkış noktası Descartes'ın bir yaratıcıyı sadece akılla bulup bulamayacağımız fikri. Aslında burada din söz konusu değil. O yüzden din kısımlarına hiç değinmiyorum ben. Biliyorsun ki benim de kendimce bir inancım var öyle detaylara girmeyi sevmem.

İnsanın bir inanma ihtiyacının manevi bir güçten destek alma amacı taşıdığını düşünürüm. Nasıl ki bir amaca, hedefe sahip olmayan insan bir süre sonra bu yaşamı anlamsız ve amaçsız bulur, intihar onun için kurtuluş olur; bir ideaya, bir yaratıcıya, bir duruma inanan ve ondan manevi güç alan insan da yolunda kalmaya devam edebilir, güçlükler karşısında daha dirayetli olabilir fikrini taşıyorum.

İnancıma en yakın gördüğüm, bildiğim ve tanıdığım dinin temel ve bana iyi gelen öğretilerini alır "kendimce" yaşarım. İnsanların bunu nasıl yorumladığı ya da nasıl yaşadığı benim gerçekten umurumda değil. Çünkü dünyada her fikirde, her inançta, her ideolojide açıklar, uç noktalar ve suistimaller söz konusu. Hangi biriyle meşgul olup hangi birini düzeltip hangi birini dert edinip de yolumuza devam edebileceğiz kısmına takılıyorum. Enerjimi bunlara harcamak istemiyorum da zaten.

Velhasıl temel konuya gelecek olursak Descartes'ın bu düşüncesini din bağlamından çıkarırsak: "Zihnimizde bu fikrin bulunması, insanın anlam arayış sürecinde hep bir yaratıcının varlığı konusunu düşünmesi yaratıcının varlığını mı gösterir?"

Bana göre bir varoluşu gösterir, yaratıcı kısmı tartışmaya açık.
Din kısmı mecburen devreye giriyor çünkü ''yaratıcı'' dediğin, kendisini din adı altında yolladığı kitaplarla anlatmayı tercih etmiş.
Bir aracı kullanmış ve ''Bunların hepsiyle ben uğraşmayayım, ben sana söyleyeyim sen onlara anlat'' demiş, o anlatılanlar da din olarak Tanrı llah Rab yani yaratıcının söylem, istek, talep ve cezalandırma maddeleri olarak bizlere aktarılmış.

Yai bahsi geçen yaratıcı, o dini aktarımlar aracılığı ile ''Dediklerimi yapın ya da yanın'' demiş. Anlatılar hep oraya çıkıyor.
''Dediklerimi bu dünyada yapın, yasak dediğim her şeye bu dünyada uyun, diğer dünyada ben zaten burada yasakladığım her şeyi size serbest bırakacağım'' demiş. Mesela ''şarap burada yasak ama orada nehirlerden için, bu dünyada tek eşli olmak zorundasın, başka kadınla/erkekle yatarsan seni cehennemede odun olarak yakarım ama diğer tarafta size 40 huri 40 nuri vereceğim'' demiş.

Bu mizah ile bakarsak ''yaratıcının kafası karışık sanırım'' derim ben.

O nedenle bir var oluş olduğu kesin ama bunu BİRisinin yarattığı kısmı bende tartışmaya açık.